Yapılamıyor bazı şeyler Durmadan...
Ve Söylenemiyor bazı şeyler Susmadan...
Fedakarlık yapmadan da hiçbir şey kazanılamıyor. Dönüşüm başlamıyor…
Bir zamanlar Nepal'de yine dağlar da meditasyon sonrası geldi bu cümle:
Fedakarlık yapmadan hiçbir şey kazanılamıyor.
Peki Fedakarlık gerçekten nedir, Feda etmekte en çok zorlandığımız şeyler neler?"
İlk başlarda "Feda Etmek" denince, hep sahip olduğum bir şeyleri feda etmem gerektiğini düşünüyordum ve öyle de yapmaya çalıştım ama zaman içerisinde sahip olduğum şeyleri feda etmekte (para, eşya, zaman vs..) çok zorlanmadığımı farkettim.
Bu süreçte asıl beni sarsan ilk şeyler; Istıraplarım'dı. Acılarımdan şehvetimden, hayat stratejilerimden vazgeçmek, herhangi bir hazdan veya zevkten vazgeçmekten çok daha zor oldu.
Benliğimin hazlarımdan ziyade ıstıraplarımla, yaralarımla ne kadar özdeşleşmiş olduğunu ve bağımlı olduğunu farketmemi tetikledi bu süreç.
İkinci olarak en zor ve belki de acılardan vazgeçmekten daha da zor olansa "Sahip olduğumu düşündüğüm ama sahip olmadığım şeylerden vazgeçmek".
İnsanın, sahip olduğunu düşündüğü ve sahip olduğu şeylerden vazgeçmesi daha kolay, sahip olduğunu düşündüğü ama sahip olamayacağı şeylerden vazgeçmesinden “iman gibi, huzur ve aşk gibi".
Ve sonra başa döndük yine fedakarlık olmadan dönüşüm başlamıyor ve ıstırap çekilmeden de feda edilemiyor ve sonra o ıstırabı da feda etmek gerekiyor. 😅
Feda aslında yaşamla bir eda haliymiş… Feda yerine veda edenlerde eda tezahür olmuyormuş…
İnsanın, Aşkı ve imanı feda etmesi gerekiyor ki gerçekten Aşk olabilsin...
Dostum peki sen şu an hangi feda hallerindesin? Lütfen spiritüel by-passlar kullanmayınız, gerçek olsun :)))