Dostum, çoğumuz günlük hayatlarımıza dalmış, belli konforlara ikna olmuş küçük dünyalarda yaşıyoruz. Ve bu küçük dünyaların yok olacağı korkusuyla sınırlı eylemler içinde bazen kendimizi sıkışmış ve tükenmiş hissetmemiz çok normal.
Ego daha fazlasını istiyor ama mevcut konfordan da vazgeçmek istemiyor. Bu durum ekonomi, aşk, ilişki ve spritüellik içinde aynıdır.
Ego daha spritüel, daha uyanmış, daha dingin, daha mutlu, daha barışçıl olmak ister. Aydınlanmaya sahip olmak ister…
Ego, daha tamamlanmış, daha tatminkar, daha değerli, daha sevildiği ilişki ister. Partnere, Aşka sahip olmak ister…
Daha zengin, daha konforlu, daha büyük, daha kaliteli bir yaşam ister. Konfora lükse sahip olmak ister…
İçinizde bir şey, bir şeylere sahip olmak istiyorsa egonun ve zihninin iş üstünde olduğunu biliniz.
İnsanlık tarihinde hiç olmadığı kadar bu arzular tarafından büyülenmiş durumdayız. Hazlara tutunan, acıdan kaçan ilkel arkaik kalıplarla pataloji döngüsü içinde yaşayıp, hiç gelmeyecek olan yarına hazırlanıp sonra da ölüyoruz.
Bunlar döküldü bugün, vardır bir hikmeti dedim ve senle paylaşmak istedim, uzaklarda bunu hatırlamaya ihtiyacı olan dost;
Ne sahibim ne kiracı, sadece
Bir ömürlük misafir…